Je hebt te horen gekregen dat je baby gaat overlijden. Sommige ouders horen dit nieuws al tijdens de zwangerschap en maken dan de onmogelijke keuze om de zwangerschap af te breken. Lees meer hierover bij zwangerschapsafbreking.

Het is ook mogelijk om de zwangerschap uit te dragen maar je kindje overlijdt gedurende de zwangerschap in je buik. Lees hier meer over bij stilgeboorte.

Soms gaat er tijdens de bevalling iets niet goed waardoor je baby schade heeft opgelopen die zo ernstig is dat hij niet verder kan leven. Het komt ook voor dat baby’s infecties oplopen in de eerste periode na hun geboorte en daardoor ernstig ziek worden. Of je baby is veel te vroeg geboren en overlijdt aan de gevolgen van deze vroeggeboorte. Dat kan onder andere een infectie zijn, een longprobleem of een hersenbloeding. Maar het kan ook zijn dat je baby een aangeboren afwijking heeft die niet met het leven verenigbaar is.

Je zult je vaak afvragen waarom dit zo gelopen is en waarom niemand iets heeft kunnen doen. Wat als we er eerder bij waren, wat als ze andere medicijnen hadden toegediend, wat als er een andere beslissing was genomen? Veel ouders geven zichzelf ook de schuld; wat als ik niet zo lang had doorgewerkt, wat als ik de babykamer niet had geverfd. Heel logische gedachten. Het is dan ook goed om al deze scenario’s later met je behandelend arts te doorlopen. Ook een gesprek met de geestelijk verzorger of medisch maatschappelijk werk kan zeer helpend zijn.

Je baby zal op de NICU terecht komen. Dat is de intensive care voor pasgeboren baby’s. De zorg is daar optimaal en je baby wordt 24 uur per dag intensief in de gaten gehouden. De verpleegkundigen en artsen zullen er hier echt alles aan doen om je baby beter te maken, maar dat lukt helaas niet altijd.

Als de artsen weten dat ze niets meer kunnen doen, zullen ze je dit in gesprek vertellen. Ook zullen ze daarna aangeven wat de mogelijkheden zijn om de laatste momenten in te vullen. Doordat het kindje niet onverwachts overlijdt, kan er over sommige dingen net iets beter nagedacht worden. In deze situatie is er vaak voldoende tijd om rustig te beslissen hoe je dingen als ouder op je eigen gewenste manier wilt doen. Neem de tijd die je nodig hebt. Schrijf bijvoorbeeld alles op wat er gezegd wordt (of laat het iemand anders doen die er veel bij is). Op deze manier kun je gemakkelijk terugvinden wat er nou eigenlijk besproken is. Schrijf ook alle vragen op zodat je die kan stellen wanneer je met de arts in gesprek bent. Je kunt ook een uitdraai krijgen van datgeen wat verpleegkundigen opschrijven in het dossier. Dat is wel in medische termen opgeschreven maar misschien toch fijn te hebben.

Op veel NICU’s is er de mogelijkheid om op een aparte kamer een groot bed neer te zetten. Hier kunnen jullie samen in liggen en je baby nog een tijdje bij je houden. Je baby zal in eerste instantie bij je worden gelegd met alle slangetjes, infusen en beademing. Als jullie er klaar voor zijn, zullen ze langzaam alles weghalen. Je baby zal dan in jullie armen overlijden. Hoe lang dat nog duurt nadat de behandeling is gestopt is niet te zeggen.

Het is fijn om je baby zo lang mogelijk bloot bij je te hebben. Nu is hij nog warm en dit eerste contact is heel belangrijk. Dit moment komt nooit meer terug. Na verloop van tijd zal je baby kouder worden en kun je hem wassen en aankleden. Ook zullen ze in het ziekenhuis hand- en voetafdrukjes maken.

Je baby mee naar huis

Veel ouders kiezen ervoor om de baby mee naar huis te nemen. Zo heb je alle tijd om je baby goed te bekijken en te “leren kennen” en herinneringen te maken (zie hulpkaart herinneringen maken en dagen tot de uitvaart)

Als je je baby mee naar huis neemt, moet je baby wel koel gehouden worden. Dat kan op verschillende manieren:

  1. Babykoeling
  2. Watermethode
  3. Koelelementen
  4. Balseming/ thanatopraxie

Onderzoek naar de oorzaak van het overlijden?

Soms is de oorzaak van het overlijden je baby meteen duidelijk omdat er bijvoorbeeld een infectie is geconstateerd of omdat de placenta heeft losgelaten. Dat zijn dingen die aan de buitenkant te zien zijn. Als de oorzaak niet meteen bekend is, kun je je baby verder laten onderzoeken. Lees hier verder over de verschillende manieren van onderzoek.

"Na het vernietigende nieuws vraagt de arts wat we willen. Willen we met Myla op een groot bed? Willen we op een groot bed naast Myla? Alles wordt eraan gedaan om aan onze wensen tegemoet te komen. Toen Myla was overleden, wilden we niets liever dan haar vasthouden. Eindelijk kon dat en dat voelde fijn, ondanks dat ze was overleden. Voor het eerst konden we haar wassen en aankleden. "

Mathijs, vader van Alec, Myla* en Liva

"De woorden: "Het is niet verenigbaar met het leven", dreunen voor altijd door mijn hoofd. Tegelijkertijd was ik dankbaar dat we de ouderrol weer mochten vervullen. Haar laten gaan, zou betekenen dat we het juiste deden als ouders. We kregen de ‘regie’ zelf weer in handen. Ook dat gaf rust. De laatste, bijzondere 24 uur die daarop volgden waren zwaar maar mooi. Dankbaar dat we het zo konden ‘afronden’. Mijn grootste geluk is Félice. Mijn grootste verdriet is Félice. Het meest dankbaar ben ik dat Félice in mijn leven is gekomen en zij mij mama heeft gemaakt. "

Juliette, moeder van Félice*, Iselle, Boet en Roef