Bij of kort na de geboorte overleden

Je baby is bij of kort na de geboorte overleden. Het vader en moeder worden valt samen met intens verdriet om het afscheid nemen van je baby. Soms gebeurt dit aan het einde van de zwangerschap en was alles klaar om je baby te verwelkomen. Maar soms dient de bevalling zich ook veel te vroeg aan en kan je overvallen worden door uiteenlopende emoties: ongeloof dat je nu al gaat bevallen, angst en paniek over je baby.

Vroeggeboorte

Je bent te vroeg bevallen en je kindje heeft het niet gered. Misschien werd je voorbereid op een vroeggeboorte en lag je al een tijdje in het ziekenhuis. De artsen hebben er alles aan gedaan om je baby een goede start te geven; er is gestart met longrijpingsmedicatie en alles staat klaar om je baby op te vangen. Ondanks alles is het niet gelukt om je baby in leven te houden.
Soms komt de vroeggeboorte ook volledig onverwacht; je vliezen breken onverwachts, de baarmoedermond is plotseling verstreken of de weeën beginnen ineens. Een bevalling is iets heftigs en in een normale situatie leef je toe naar het einde van de zwangerschap en ben je toe aan de bevalling. Als je er niet op voorbereid bent, is alleen al het te vroeg bevallen mentaal zwaar. Daarnaast heeft je baby het niet gered en moet je opeens gaan denken aan afscheid nemen.

Na een voldragen zwangerschap

Het einde van de zwangerschap is in zicht en je bereidt je voor op de bevalling. Nog even en dan kun je eindelijk je kindje in je armen houden. Ineens gaat het mis. Niemand die er rekening mee had gehouden dat je baby tijdens de bevalling of kort erna zou kunnen overlijden. Als het tijdens de bevalling niet goed gaat met je baby, kan er worden besloten een spoedkeizersnede te doen. De kinderarts neemt je baby over en controleert je baby.

Reanimatie

Als ze inschatten dat je baby overlevingskansen heeft, zullen ze gaan reanimeren maar dit is niet altijd het geval. De reanimatie bestaat uit het geven van extra zuurstof, hartmassage en het geven van medicatie via een infuus, veelal in het handje van je baby maar kan ook op andere plekken.
Een reanimatie is een heel heftige gebeurtenis. De artsen doen dit zo dicht mogelijk bij de ouders. Vaak ben je als moeder dan nog onder narcose en maak je dit belangrijke en heftige moment niet mee. Je partner moet dan alleen toezien hoe hard alle mensen vechten voor het leven van jullie baby. Dit maakt een onuitwisbare indruk en zal voor altijd in zijn geheugen zijn gegrift. In veel ziekenhuizen worden foto’s gemaakt, die je later samen kunt bekijken zodat je je langzaam kunt realiseren wat er is gebeurd. Het is belangrijk om hier samen over te praten zodat je van elkaar weet wat de ander heeft gezien en hoe de beleving is geweest. Als je een ruggenprik hebt gehad, maak je de reanimatie soms wel bewust mee.

Als je baby niet meer zelfstandig gaat ademen, wordt de behandeling gestopt. Ze zullen dan meteen je baby in jullie armen geven, zodat hij dicht bij zijn moeder en/of vader is als hij sterft. De arts zal regelmatig met een stethoscoop luisteren naar het hartje van je baby en kan je dan ook vertellen wanneer het niet meer klopt.

Wanneer de behandeling wordt gestopt is heel verschillend. Dat kan zijn na een reanimatie van ongeveer 30 minuten, maar het kan ook dat je baby nog enkele uren wordt beademd omdat de artsen in eerste instantie goede hoop hebben, maar dat uiteindelijk toch blijkt dat je kindje niet te redden is.

Direct na het overlijden is het fijn om je baby zo lang mogelijk bloot bij je te hebben. Nu is hij nog warm en dit eerste contact is heel belangrijk. Dit moment komt nooit meer terug. Na verloop van tijd zal je baby kouder worden en kun je hem wassen en aankleden. Ook zullen ze in het ziekenhuis hand- en voetafdrukjes maken en eventueel een haarlokje afknippen die je als herinnering meekrijgt.

Als je om medische redenen, bijvoorbeeld een keizersnede of omdat je zelf nog erg ziek bent door bv zwangerschapsvergiftiging, in het ziekenhuis moet blijven krijg je meestal een aparte kamer. Als het mogelijk is, krijg je je eigen verpleegkundige die er alleen voor jou is. Zo zie je zo min mogelijk verschillende verpleegkundigen. Daarnaast wordt er op de deur aangegeven dat niemand zomaar binnen mag lopen. Ook niet voor eten en drinken.

Meestal krijg je de dag van de geboorte nog een bezoek van de gynaecoloog en kinderarts. Zij vertellen dan wat er precies gebeurd is en jij kan dan al je vragen stellen. 

Als je wilt zien hoe zo’n reanimatie gaat kun je deze video’s bekijken:
Video 1: nagespeelde reanimatie na thuisbevalling en de organisatie van de acute zorgketen.
Video 2: reanimatieles op een pop
Video 3: Baby Amélie heeft een slechte start na een keizersnede en moet beademd worden. Waarschuwing: Het is heftig en emotioneel om te bekijken. Baby Amelie gaat gelukkig wel zelfstandig ademen.

Je baby mee naar huis

Veel ouders kiezen ervoor om hun baby mee naar huis te nemen. Zo heb je alle tijd om je baby goed te bekijken en te “leren kennen” en herinneringen te maken (zie hulpkaart herinneringen maken en dagen tot de uitvaart)

Als je je baby mee naar huis neemt, is het belangrijk dat je baby koel gehouden wordt. Dat kan op verschillende manieren:

1. Babykoeling
2. Koelelementen of ijszakken
3. Inwendige balseming/thanatopraxie

Lees alles over de opbaarmethodes bij dagen tot de uitvaart.

Onderzoek naar de oorzaak van het overlijden?

Soms is de oorzaak van het overlijden je baby meteen duidelijk omdat er bijvoorbeeld een infectie is geconstateerd of omdat de placenta heeft losgelaten. Dat zijn dingen die aan de buitenkant te zien zijn. Als de oorzaak niet meteen bekend is, kun je je baby verder laten onderzoeken. Lees hier verder over de verschillende manieren van onderzoek.